جمعه سیصد و بیستم و پنجم: فرسودگی

مولای من سلامچشمانی که در عیوب دیگران دقیق باشد و در فهم خطای خود اغماض‌گر، مستعد است برای به چاه انداختن هر رهرو! من این روزها عجیب در کلام و کردار این و آن فروپیشه‌گی می‌بینم و همین بر دلم خوف انداخته. چاره چیست؟ نمی‌خواهم اینبار به حرف کلی و مجمل اکتفا کنم. تمنا دارم چشمان مرا به انسان‌هایی شریف و عمیق متبرک فرمایید چنانکه از نامقداری خود در برابر ایشان دریابم که چقدر راه طی نشده باقی است و دیدن آنان مرا به ذوق دویدن و پیمودن برساند. جمعه ششصد و بیست و نهم – مصادف با بیست و هشتم مهرماه سال دو - را به تمنای مصاحبت با اهل شما به پایان می‌برم. جمعه سیصد و بیستم و پنجم: فرسودگی...